HOJA YA HAJA

Mwibaji na watwana, mlifi ni mwungwana

(sehemu ya kwanza)

Hizi lawama tutatupiana mpaka lini? Umahiri wa kusemana umekuwa ndiyo utamuduni wetu sasa na haswa kwenye duru la siasa. Baya zaidi hakuna yeyote kati ya hawa wasemaji anakuwa muelimishaji, bali, anakuwa mkosoaji ama mlalamikaji ambaye huongeza na kurudia kauli mbiu “Nchi itafikia ama inaelekea pahali pabaya”, ama kweli sumu ya neno ni neno.

Mara zote panapotokea jambo ambalo linahitaji marekebisho ama mtazamo chanya wa kuboresha hilo jambo, basi ada ya mja ni kunena na siyo kulaumu, kukashifu, ama kudhalilisha na kuwafanya wengine waonekane si bora na labda wapo kwenye nyadhifa walizokabidhiwa na umma kimakosa!!! Kamwe huu si uungwana!!! Ninaandika haya makala kwa makusudi ya kulenga na kukemea tabia mpya ambayo imejitokeza hivi karibuni ya “malumbano bayana” kwa staili ya kuwaita waandishi wa habari ama kuitishia kongamano - na hili linajiri hasa kwa viongozi wa juu wa serikali waliyopo madarakani na wale ambao kwa nyakati fulani walikuwa viongozi katika serikali hii hii.

Kwa matatizo ya kisiasa na kiuchumi ambayo yanamgusa kila mtanzania hayana haja ya yote haya bali zaidi yanahitaji kutafutiwa ufumbuzi na siyo malumbano ambayo mara nyingine watu wameyafananiisha na mtindo maarufu wa nyimbo za mafumbo yaani “Taarab”. Sasa haya mafumbo tumamfumbia nani wakati watanzania takriban wote hivi sasa ni waerevu!!! Kw kurudia lugha yeti ya mtaani ningesema huu si wakati wa “longolongo” kinachotakiwa na kuyanusuru maisha ya watanzania wengi ambao mpaka leo hii wanasuasua katika kujikimu ki-maisha.

Uongozi wa aina yeyote ile huwa mgumu, na siku zote hapatakuwa na asilimia 100 ya makubaliano ama kutokubaliana kwa maamuzi katika uongozi. Hayumkiniki kukubali kwamba yale ya makubaliano ndiyo yenye mafanikio na yasiyo makubaliano ndiyo mapungufu. Awamu zote tatu za Serikali ya Muungano, Tanzania, zilitenda mema mengi na mapungufu hayakukosekana. Sasa bado tungali kwenye awamu ya nne ambayo bado ipo madarakani na kwa hakika nayo ipo katika mchanganuo huo huo wa kuyatazma mema ambayo imetenda na mapungufu yanayojitokeza. Ni ukweli usiyopingika kwamba awamu zote hizi nne zimekuwa na madhumuni ya makusudi ya kuendeleza na kufanya mambo mema kabisa kwa ajili ya wananchi wake maana awamu zote hizi na wananchi wake hawana desturi ama tabia ya kujipaa makaa wenyewe kama pweza.

Katika makala haya nisingependa nami nijitiye katika umahiri wa kusema na kuwa sawa na hao wasemaji wengi ambao sasa ndiyo wamekuwa vichwa vya habari na wahamasishaji wa habari kwa kutenga muda na kuwaita waandishi wa habari wasikilize yaliyotangia mawazoni mwao kana kwamba ni jambo geni na jipya kusikika na dhahiri wanakuwa mithili ya bata akili kwa watoto, ilihali wakijuwa wazi kabisa linalojiri ni yarabi nafsi yangu – (ubinafsi). Kama kweli tunakubali na kusema kwamba penye wazee haliharibiki neno, basi nina hakika kwamba bado tuna wazee ndani ya uongozi na hata nje ya uongozi sasa lipi linaloshindikana kuweza weka mambo sahihi? Kusema tu isitoshe maana tonga si sawa na tui na si kila mwenye makucha huwa simba. La muhimu zaidi ambalo ndiyo pungufu kwetu sisi watanzania ni UZALENDO!! Ni kweli upo UZALENDO lakini si UZALENDO wa tamaa ya kuwa na maendeleo ya kiujumla kiuchumi na kisiasa na mara zote painamapo ndipo painukapo.

Ukitazama kwa uyakinifu katika mambo yote ambayo yanaleta malumbano bayana, utaona kwamba kubwa zaidi linaloelekezwa kwetu sisi wananchi ni katiak kuambiwa kwamba serikali iliyopo madarakani ina matatiozo ya uongozi na ndiyo maana ya matatizo mengi ambayo yamejiri katika nchi hivi sasa.

Hakika, kila awamu ya serikali ilikuwa na mambo yake ambayo yalitukuzwa na kuonekana bora nay ale ambayo yalekebehi ni kuonekana si bora. Inahitaji muda mrefu kuandika makala ambayo ingechambua awamu za serikali zote zilizopita mpaka kufika sasa, lakini kwa makusudi y aujumbe wa makala hii nitarahisisha kwa mifano michache ambayo yote ikiashiria namna gain demokrasia ilivyo ongeza wigo wa uhuru kwetu sisi watanzania.

Ilikuwa si jambo rahisi katika awamu ya serikali ya kwanza ya kizalendo Tanzania watu kusema lolote lile ambalo lingeonekana kama ni jambo kinyume na uongozi wa wakati ule na yeyote yule aliyethubutu kufanya amd kusema kinyume basi aliitwa “Muhaini” na adhabu yake ilikuwa kutiwa kuzuizini na wlae ambao walikuwa na uwezo kidogo waliponyoka kwenye adha hii na kukimbilia kusihi nje ya nchi ama hata nje ya bara la Africa. Watu hawa ambao walikimbia nje walitengenezewa mazingira ambayo yaliwaweka pahala pagumu hata kujitetea maana tukingali wadogo nyakati zile tulifundishwa hat anyimbo za kuimba za kuwadhalilisha hawa “mahaini” na hata kufikia kusema kama atatokea basi “mchinje”!!!! Na hizi hasa ndzio zilikuwa mbinu za propaganda za kisiasa wakati huo ambazo kwlei zilifana na hasa kwa matumizi ya vyombo vya habari na njia zote za mawasiliano ambazo zilikuwa zote zipo mikononi mwa serikali tawala.

Awamu hii ilipita na tukaona hata wale “wahaini” na waliyokuwa kizuizini wamerudi na wakaingia tena katika duru la siasa ambapo hawakufua dafu maana tayari walikuwa wamechoka sana ama kwa umri ama maradhi ama taabu zingine zozote za kutokuwa karibu na jumuiya ambayo wangependa kuchangia japo kidogo walichokuwa nacho!!! Haya yote yalikuwa ni mateso na bugudha ambazo baadhi ya watu walizipata kutoka kwenye serikali ya kipindi hicho, na hata waliporejea hapakuwa na kushitakiwa ama kusukumwa sukumwa tena maana tayari walikuwa wanaonekana tofauti ndani ya jamii ambayo waliipoteza takriban zaidi ya miaka ishirini na zaidi!!.

Demokrasia ikwa kidogo sasa inapenya baada ya ruhusa ya kuwaingiza “wahaini” na kuwafutia makosa wale waliyotiwa kizuizini kwa kutofautiana na uongozi wa juu wa serikali ya kipindi hicho.

Awamu ya pili ikafungua ukurasa mpya ambao ulikuja kuzaa uhuru wa biashara na kuweka na uwezo mwingi tu wa baadhi ya wananchi kujiweka pahala panono ki mapato, jambo ambalo lili zaa kauli mbio “RUKSA”. Kweli baadhi ya wananchi wakapat “ruksa” ya kuwa matajiri na hata wawekezaji ama wabia. Ilikuwa furaha isiyo kifani na hapa ndipo utajiri uliyo zaa ubinafsi ulipoanzia.

Ikumbukwe kwamba hii awamu ya pili nayo iliingia na staili yake ya uongozi na viongozi ambao walikuwa ndiyo chaguo la awamu hiyo.

Ndipo hapa tulipoanza kuwa na kipima joto cha uongozi maana sasa tunalo jingine la kufananisha. Mambo mengi yakasemwa kuhusu awamu ya kwanza na ugumu wa maisha ambao ulionekana kuwepo katika serikali ya awamu ya kwanza, sasa tumepewa “RUKSA” hivyo ilikuwa ni umahiri wako wewe mwananchi kwamba ni kiasi gani unaweza “kujichanganya”, “Bongo” imezaliwa.


Awamu ya pili ikapita kwa vishindo na visa vingi tuu na hata pakatokea kwamba uongozi wa awamu ya mwanzo kuwa na “malumbano bayana pekee” ninaposema malumbano bayana pekee nina maananisha kwamba haya malumbano yaliweza kutolewa upande mmoja tuu na upande ambao unashambuliwa ulikuwa butu kujibu haya labda kwa hofu ile ya kwamba unaweza kuwekwa “kizuizini” ama kuitwa “muhaini”, maana bado uongozi wa awamu ya kwanza ulikuwa bado na wafuasi wake wngi ambao bado walikuwa watendaji sehemu nyeti za serikali ya awamu ya pili!!!! Lakini pakatokea njia na namna ya kuwaopunguzia makali hawa viongozi waliyokuja toka awamu ya mwanzo nayo ilikuwa ni kuyabatilisha baadhi ya maamuzi na maazimo muhimu yaliyopitishwa awamu ya mwanzo.!!!!

Awamu hii ya pili tulisikia watu wakibezwa kuendesha nchi kwa kuwasikiliza wake zao na wengine waliitwa “wahuni” basi ili mradi kuna jambo la kukosoa lilipenyeza, nab ado watu wakastahimili na kukaa kimya bila ya majibu na mambo yakawa swhari maana ilikuwa “RUKSA”.

usikose kesho (inshaallah panapo majaaliwa) sehemu ya pili na ya mwisho ya hoja nya haja hii