ujumbe toka scandinavia

Mheshimiwa mkuu wa Wilaya,

Pole na hongera kwa kazi nzuri unayoendelea kuifanya ya kutujuvya kila linalotokea nyumbani na ulimwenguni kwa ujumla.Naomba kuandika mistari michache juu ya mada uliyoitundika leo yenye kichwa "Asilimia 13".

Nakubaliana na wewe kwamba Watanzania wengi hawapendi kujiandikisha katika balozi zao au jumuiya zao za kitanzania, au za Kizanzibari wawapo ughaibuni. Hilo nimeliona mm pia kwa mda mchache niliopata kutembelea nchi chache za hapa Ulaya.

Sababu kubwa nizionazo mimi ni mbili, mojawapo ni ya kiufundi na nyingine ya kibinafsi.Sababu ya kiufundi ni kuwa wengi wa Watanzania huingia ughaibuni kwa njia wanazozijua wenyewe (funika kombe mwanaharamu apite). Kwa maana hiyo, wengi huhisi kwamba kujipeleka balozini ni kujisogeza minazi mirefu kitu ambacho hawako tayari kujaribu, hasa ukizingatia ukweli kwamba hata gharama za nauli walizozitumia hazijalipa bado.

Sambamba na hilo ni kuwa wengi wa watanzania huja ughaibuni kwa sababu za kiuchumi. Hivyo mtu huona bora kushughulikia lile lililomleta na kupata mradi wake, kuliko kujitia joto la roho ambalo haoni faida za haraka, aghalabu huishia na malalamiko ya kuliwa pesa.

Zaidi ya hayo ni kuwa Watanzania hatuna utamaduni wa kupendana na kusaidiana tuwapo nyumbani sembuse tuwapo ughaibuni, hili linaweza kupingwa na wadau, lakini ni uhalisia.Tukiachilia mbali michango ya mtu kwa mtu yanapotokezea ya lazima kama kuumwa na kufiwa ambayo alhamdulillah imesaidia sana, balozi zetu hazina wasaa wa kusaidia wananchi wao hasa kama huna mwega balozini hapo, yaani kama zilivyo ofisi za nyumbani. Kuna tafauti kubwa kati ya balozi zetu na za wenzetu.

Wenzetu balozi zao hufanya kila wawezalo kuwasaidia wananchi wao ilhali zetu sisi haziko hivyo. Mathalan, binafsi yangu nimetuma maombi kadhaa ya kufanya mafunzo kwa vitendo katika balozi takriban kumi za hapa Ulaya, Asia na Amerika. nikiwa najua kwamba kwenye kuomba kuna kukubaliwa na kukataliwa lakini pia kuna kujibiwa kwa lolote kati ya mawili hayo, mimi sijalipata hata moja, kuanzia November mwaka jana hadi sasa bado nasubiri jawabu, ambayo kama itakuja, natarajia sana kuwa hasi.

Hii kama si dharau kwa wananchi ni nini? Vipi utamtarajia Mtanzania kujipendekeza asipopendwa? Mwanafunzi mwenzangu Mjerumani, amepeleka ombi moja katika moja ya balozi zao, na ndani ya wiki akapata jawabu chanya.

Hakuna ugonjwa usio na dawa. Labda mambo mawili makubwa yafanyike ili kuweza kuitibu ndwele hii. Kwanza ni kwa wananchi kuelimishwa umuhimu wa kujiandikisha katika balozi zetu na kutolewa khofu juu ya khatma ya maisha yao, hata kwa wale walio Wasonjo, na hilo limaanishwe lisisemwe tu.

Labda tunaweza kutumia njia ya makongamano kama lile la diaspora lililopita London. Hilo ni moja. Lakini la pili ni balozi zetu kubadilika na kuwa marafiki na wasaidizi kwa raia zao. Hili linaweza kuchukua mda, lakini kama watafanya angalau yale yaliyoandikwa kwenye mikataba yao ya kazi tu basi tunaweza kupiga hatua angalau kufika asilimia 26.

Hayo ni mawazo yangu binafsi yatokanayo na uzoefu wangu binafsi. Natumai sijachafua hali ya hewa, na natumai wadau watakuwa na mawazo mengine, kama yangu au tafauti na yangu.

Tafadhali tujuvyane!

Mdau HaMad

Scandinavia